Her iki cihanda mesut ve mutlu olmak isteyen kimseler toplum hayatında gördüğü insanları kendilerine örnek alırlar ve buna göre yaşamaya çalışırlar.
Bu dünyaya neye geldiğine kafa yoran birisi de yaşantısı, oturması, kalkması, yemesi, içmesi velhasıl her şeyi güzel olan insanları kendilerine örnek alırlar ve onlar gibi yaşamaya çalışırlar. Bu tip insanlar her şeyiyle başkalarına örnek bir yaşantı sürdürmeye
çalışırlar. Bu kişiler aynı zamanda kendilerine hesaba çekilmezden önce hesaba çekerek kazananlardır. Bu tip güzel insanlardan başkalarına bir zarar gelmesi söz konusu değildir. Bu tip insanlar bu dünyaya kaybetmek için değil kazanmak için gelmişlerdir.
Bir de iyi kimseleri değil de kötü kimseleri kendine örnek olarak seçen kişiler vardır. Onlarda onlardan almış oldukları kötü örnekler neticesinde kötü olarak hayat sürmeye çalışırlar. Bunlar muhasebe yapmayan, günlük olarak kendini hesaba çekmeyen insanlardır.
Hiç şüphesiz ki insan bedenene rahatsız olunca bir doktora gider, muayene olur ve ilacını alır ve iyileşmeye çalışır. Manevi yönde de insanların iyi olması için bu iki tip insandan iyi olanları seçmesi ve öyle yaşaması gerekir. İnsanın ruhen ve bedenen rahat ve mutlu olabilmesi için yapması gereken ibadetleri yapması da huzurlu bir şekilde yaşamasına vesile olur.
Sonuç olarak diyebiliriz ki, Allah (c.c. her bir insanı cüz’i irade vermiştir. Bu cüz’i iradesini iyi yolda kullanması kendi lehine olacaktır.