O eski Ramazan günlerini mumla arar hale geldik. Eskiden Ramazan ayında mahallelerde Ramazan davulu çalınır, insanlar onların vasıtasıyla Ramazanda sahura kalkarlardı. Ramazan davulu çalanlar maniler söyleyerek davulla insanları uyarırdı. Köy odalarında topluca iftarlar yapılırdı. O dönemlerde zenginler yardıma muhtaç insanları iftara çağırırlar yemeklerini yiyip giderlerken de ceplerine bir miktar para sıkıştırırlardı.
O günleri hatırlatan manilerden bir demet sunmak istedim sevgili okuyucularıma… İşte o manilerden bir demet:
Denizden çek oltanı,
Duvara as baltanı,
Hoş geldi, sefa geldi,
On bir ayın Sultanı.
Şükür bu aya girdik,
Akşam hilali gördük,
Sevinçlere gark olup,
Yüzü secdeye sürdük.
Sahur geldi dayandı,
Tüm müminler uyandı,
Bugün hava çok sıcak,
Kalkamayanlar yandı.
Vişneyi dalda koyma,
Beni bu halde koyma,
İftara çabukça gel,
Gözümü yolda koyma.
Yaram derindir eşme,
Aman derdimi deşme,
Sahurda börek yoktu,
Gözlerim oldu çeşme.
Yemekler boldur gayet,
Beni de edin davet,
Birlikte yer içeriz,
Şöyle ederiz sohbet.
Sokak yolu dar mıdır?
Minaresi var mıdır?
İftara kal diyorlar,
Acep aslı var mıdır?
Sahur vakti emindir,
Hoşaf suyu serindir,
Aman eli çabuk tut,
Yetimi sen sevindir.