DUMLUPINAR’DA
ŞEHİT ASKERİN MEZARI BAŞINDA…
Bu kabarmış toprağa yüzünü sür, kucakla; Elbette bağı vardır “olmuş “un “olacak “la. Dudağa değer gibi şimdi alnı her erin,
Bu havada ruhları dolaşır şehitlerin.
Biz, bu kutsi havanın içinde var olmuşuz, Biz, bununla yoğrulmuş, biz bununla dolmuşuz. Sadece dövünmedik “ Vatan! İstiklal! “ diye Sakarya boylarından çıktık Kocatepe’ye;
Bu yol ki hürriyetin, kurtuluşun yoludur, Zincirsiz yaşamanın tek çıkar yolu budur,
Bir daha nikâh kıydık sevgili hürriyete; Kahramanlık, Tanrı’dan vergidir bu millete…
Bir damla asil kanda bin mucize saklıdır,
Bu topraklar Türklüğe inanmakta haklıdır. Akdeniz’e tank gibi koştu bütün kağnılar,
Ey sevgili istiklal, ey güzel Dumlupınar! Elbet yiğit olanlar layık böyle toprağa;
Selam şanlı orduya, selam şanlı bayrağa, Selam istiklal için çarpışana, ölene,
Selam toprağa düşüp ölürken de gülene! Selam ey Başkumandan, Mustafa Kemal selam; Emanetin yaşıyor, güven, imanımız tam: Omuzlarımız hisar, başlarımız burç yurda, Can vermeğe ant içtik hepimiz tek uğurda! Bir tarihten gelinir, bir tarihe gidilir: Yaşamak isteyenler savaşmasını bilir.
Zamanın kahramanlar gelebilir hakkından, Bize sesler geliyor uzaklardan, yakından. Duyuldu mu bir kere “- Haydin silah başına “ Yeniden girişiriz istiklal savaşına…
Ödü varsa düşmanın, meydan açık hazırız: Bu toprakta biz doğduk, biz yaşadık, biz varız! Kından sıyrılmış kılıç, top ağzında mermiyiz, Dumlu çocuklarıyız, hiç yoldan döner miyiz? Söz verip baş koymuşuz: İstiklal bize haktır, Buna göz diken düşman çıksın, kahrolacaktır!
Osman ATTİLA
