Anadolu’daki birçok şehrin lokomotifi Üniversite ve Askeriye.
Eskiden her şehirde bu kadar çok üniversite yokken askeriye daha önemliydi.
Özellikle kalabalık acemi birliklerinin olduğu yerler.
Mesela Burdur’un en önemli gelir kalemlerinden birisi kısa dönem ve paralı askerliğin yapıldığı yer olmasıydı.
Daha çok gurbetçi paralı askerlik yapanlar bir ayda teskere alıyordu.
O bir aylık dönemde Almanya’da, Hollanda’da, Belçika’da çalışan gurbetçi yaz tatili ve izin zamanını askerlik zamanına getirirdi.
Ailesiyle birlikte gelir o askerlik yaparken aile Burdur’da ya da Antalya’da tatilini yapardı.
Burdur’da gurbetçilerin bıraktığı parayla şehir ekonomisini ayakta tutardı.
Sonra her şehre üniversite kurulmaya başladı.
Bir zamanlar geçimini askeriyeye bağlayan şehirler üniversiteye bağlamaya başladı.
Her ne kadar ilk zamanlar üniversite karşıtı birileri çıkıp, “Öğrenciler bizim çocuklarımıza kötü örnek olacak, ahlak elden gidecek” gibi saçma sapan yaklaşımlarda bulunurlardı.
Öğrenciye ev verilmezdi.
Sonra işler tersine döndü, kümes kadar evleri öğrencilere iki kat fiyata hatta ne kadar çok öğrenci kalıyorsa ona göre fiyat vermeye başladılar.
Öğrencileri yolunacak kaz gibi görmeye başladılar.
Bazı şehirlerde öğrenci dostu şehir adımları attı.
Toplu taşımada öğrenciye %50 indirim yaptı.
Şehir üniversite ve öğrenciyle bütünleşti.
Öğrenciler ve öğretim üyeleri için şehirde daha fazla kültür ve sanat faaliyetleri yapıldı.
Sokak müziği yapmak isteyen, sergi açmak isteyen öğrenciler için sanat sokağı yapıldı.
Cadde ve sokaklarda, meydan ve parklarda gençler müzik yapmaya başladı.
Öğrenci dostu şehir görmek isteyen varsa Eskişehir’e bir baksınlar.
Isparta’ya bir baksınlar.
Gece yarılarına kadar şehir ayakta, esnaf iş yapıyor.
Akşam saat 20.00’da işyerleri kapanmıyor.
Öğrenci okuduğu şehirden o kadar memnun ki mezun olduktan sonrada orada yaşamaya başlıyor.
Gelelim Afyonkarahisar’a Afyon Kocatepe Üniversitesi 2’ye ayrıldı.
Artık iki üniversitemiz var.
Ama her iki üniversitemiz de şehirde bir türlü entegre olmayı başaramadı.
Öğrenci şehri terk edip üniversite karşısında bulunan Erenler’e yerleşti.
Afyonkarahisar’da bulunan birçok bölümün tabelası var ama hocası yok, hocası olanların birçoğunda yeterli öğrenci yok.
Neden?
Afyonkarahisar’da bulunan üniversiteler sondan önce tercih edilecekler arasında olduğu için.
AKÜ Türkiye Üniversite sıralamasında 73. Sırada.
Konya Selçuk Üniversitesi 22.
Eskişehir Osman Gazi Üniversitesi 28.
Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi 33.
Eskişehir Anadolu Üniversitesi 38.
Eskişehir Teknik Üniversite 66.
Konya Teknik Üniversite 70.
Afyon Sağlık Bilimleri Üniversitesi 162.
Başka bir açıdan bakalım Sağlık Bilimleri yani Tıp üniversiteleri arasında AFSÜ kaçıncı biliyor musunuz?
Bu alanda 87 tıp eğitimi veren üniversite var.
AFSÜ 87 Üniversite arasında 83. Sırada.
Yani sondan 4.
Bu sıralamalar kabul edilir bir sıralama değil.
Bu konu ciddi bir biçimde masaya yatırılmalı.
Şehir olarak neler yapılması lazım, üniversite yönetimleri neler yapmalı, akademik kadro nasıl bir çalışma yapmalı.
Öğrencilere kulak verip nasıl bir üniversite şehri oluruz.
Başarılı şehirde neler yapılmış, biz neler yapmalıyız.
Bakın uzak ve çok zirvedeki üniversitelerden örnekler vermiyorum.
Bizim ayarımızda ve çevremizde bulunan üniversiteler ile örneklemeler yapıyorum.
Rektörlerimiz havalı bir biçimde protokol gezilerinde boy göstermenin ötesinde nasıl daha yukarılara çıkarız onu planlasınlar.
Daha önce milli eğitim okulları için yaptığım “Bir Okul Müdürü Kadar Okul” sözünü şimdi üniversitelerimiz için kullanıyorum.
“Bir Üniversite Rektörü Kadar Üniversite”
Size bir örnek vereyim.
Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi en başarılı dönemi ve çıkış yaptığı zaman ne zaman biliyor musunuz?
Rektör Prof. Dr. Metin Lütfi Baydar zamanında yaptı.
Daha sonra 3 dönem Millitevekili olarak görev yaptı.
Metin Lütfi Baydar’ı hatırlayan var mı?
1998-2000 yıllarında Afyon Kocatepe Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Başhekimi.
Burada barındırmadığımız ve Afyonkarahisar’ı terk ettirdiğimiz hocalardan birisi.
Isparta’ya gitti.
Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi en parlak dönemini onun rektörlüğü zamanında yaşadı.
Uluslararası Üniversiteler Birliği Yönetim Kurulu Üyeliği yaptı.
3 dönem milletvekili oldu.
Aynı zamanda Futbol Milli Takım doktorlarından.
Antalyaspor’da iken Rüştü Recber bir trafik kazası geçirmişti.
O dönem Beşiktaş alacaktı.
Kazadan sonra futbol hayatı bitti denildi.
Rüştü Recber’i futbola döndüren milli takımın efsane kalecisi haline gelmesini iki doktor sağladı.
Birisi Metin Lütfi Baydar, diğeri Bekir Kumbul.
Her ikisi de Milletvekili oldular.
Afyonkarahisar nedense elinde ne kadar iyi hoca varsa gönderiyor.
Vasat ve sıradan hocalarla yola devam ediyor.
Koca üniversitede nitelikli hoca sayısı iki elin parmaklarını geçmez.
Bir şeyler yapmalı.
Bir şeyler yapacak olanlarda en başta Rektörler.
Çünkü “BİR ÜNİVERSİTE REKTÖRÜ KADAR ÜNİVERSİTE”
Akü Rektörü Prof. Dr. Mehmet Karakaş’a ve AFSÜ Rektörü Prof. Dr. Nurullah Okumuşa sevgiler.
Sevgiler ama bu sıralamayı ben kabul etmiyorum, içime sindiremiyorum.
Sizi bilemem?