Değerli gönüldaşlarım
Hayatımızda İnsanlar tanıdık,
Gelip geçtiler hayatlarımızdan..
Kimi hiçbir iz bırakmadan gitti
Kimide hafifçe okşadı ruhumuzu,
Kimi de hiçbir zaman unutamayacağımız hüzün bıraktı ruhumuzda.
işte içinde yaşadığımız zamanın getirdikleri değilmi?
Materyalist dünyada Mataryalizmin hızına erişeceğiz diye değerlerimizi bile unuttuk çok şeyimizi kaybettik..
Gerisini Şiirim anlatsın size..
KAYBETTİK
Zaman’mı değişti bizmi yaşlandık
Ay’ı arar iken yılı kaybettik.
Güvendikçe dost kabında haşlandık
Riyasız kelamı dili kaybettik.
Neler kaybetmedik kardeşim neler
Kardeş hançerini kardeşe biler
Menfaat uğrunda boynunda yular
Kul olma adına kul’u kaybettik.
Başımıza taç eyledik şaşkını
Göremedik hep unuttuk düşkünü
Dikenle bir tuttuk gülün aşkını
Diken arasında gül’ü kaybettik.
Karardı simalar neşe saçmıyor
Gönül baharında çiçek açmıyor
Oğlana kız’ada sözün geçmiyor
Nesiller bozuldu döl’ü kaybettik.
Dostum olanları gelde hayra yor
Dulların sayısı gün gün artıyor
Yetmişlik dedemde bile kız diyor
Kız’ı arar iken dul’u kaybettik.
Enaniyet mekan kurmuş gönülde.
Sözde dostluk sözü geziyor dilde.
Samimiyet ahvalini her kulda.
Gösteren samimi hali kaybettik..
Gazi duyguları duvara astım
Vefasız kullardan umudu kestim
Öyle bir zamana geldikki dostum
Rotayı şaşırdık yol’u kaybettik.