Şah İsmail
Türbede, garip, melûl mahzun bir kişi.
Yalnız ibadet, dua etmektir işi.
Hazreti Divani’ye yakîn durmuştur.
Karşısında durur, belkide konuşur.
Sanki mevlevilerle, hemhâl olmuştur.
****
Bazan elindeki küçük bir kâğıttır.
Sanmayın ne hikâye, ne de ağıttır.
Camiye gelenlere tek-tek dağıtır.
İçinde yazılır, Kur’an ayeti.
Hak’ka hizmettir, bu şekilde niyeti.
****
O Şah İsmail, şahlıkla ilgisi yok.
Dünyayı unutmuş, bir eğlentisi yok.
Manâ yetmiş, maddeyle ilintisi yok.
Şiir yazmış, yüzlerce beklentisi yok.
****
Allah! Rasulû, Mevlâna, Mehmet Semai.
Aşkıyla yanıyor, Onlardan gayrisi yok.