“EZİYET”
Yaşadığımız toplumda hemen hemen her ortamda karşılaştığımız hayvanlara yönelik yapılan eziyetler, beni gerçekten üzüyor.
Her insanın çocukken beslediği bir hayvan mutlaka olmuştur , yada besleyenlerin mutluluğuna şahit olmuşuzdur. Hayvanlar biz insanlara mutluluk , sorumluluk veren canlılardır.
İçinde yaşadığımız dünya sadece bizlere ait değildir. Doğadaki herşeyin bir görevi olduğu gibi, hayvanlarda tabiatın olmazsa olmaz bir parçasıdır. Bir hayvan cinsinin eksikliği doğanın dengesinin bozulmasına sebeb olabiliyor.
Öyle insanlar var ki, hayvanların var oluş sebebinin, sadece insanlara hizmet etmek olduğunu düşünen. Hayvanlara eziyet eden kişilerin, hem ailesinden aldığı eğitimi, hem de psikolojileri gerçekten değerlendirilmeli. Çünkü her insan hayvanlara zarar vermiyor. Anlaşılıyor ki toplumdaki bu problemli insanların bir an önce tedavi edilmesi ve bilinçlendirilmesi gerekiyor.
Aslında hayvanlar insanlar için öyle faydalıdır ki ; yeri geliyor etinden , sütünden , yününden yararlanıyoruz. Her iki canlının ilahi nizamda mutlak bir görev insanoğluna faydalı, nimazı tamamlayıcı görevi vardır.
Ağzı , dili olmayan ve doğada sadece kendilerine verilen hayatı yaşamaya çalışan , insanlara fayda sağlayan hayvanlara eziyet etmek, yaşantısına son vermek kınanacak bir davranıştır, bu davranışları yapan kişilere muhakkak caydırıcı yaptırımlar uygulanmalıdır. Bu tür kişileri gördüğümüzde uyarmalı, engellemeli, yetkililere haber vermeliyiz.
Hayvanlara eziyet ederek , vurarak, itekleyerek değil onları eğiterek ve farklı yollar deneyerek yapmalıyız. Hayvanları tabiki sevmek zorunlu değiliz ama , en azından onlara düşmanca davranmamalıyız. Doğanın, ilahi nizamın bir parçası olduğunu unutmamalıyız.
Bence çocuklara küçük yaştan itibaren hayvan sevgisi aşılamak, her anne babanın görevi olmalıdır. En azından her çocuk sokak hayvanlarına bir tas su, yiyecek vermesini yaşama şansı tanımasını, korumayı mutluluk kabul etmeli, yardım etmenin mutluluğunu yaşamalıdır…