Evliliklerde Ailelere Sevgiyle Sınır Koymak

Evlilik iki kişi arasında kurulur ama çoğu zaman o masada dört sandalye daha vardır: iki anne, iki baba. Kimi zaman niyet iyidir; “yardım etmek”, “destek olmak”, “biz de bu ailenin parçasıyız” demek isteyebilirler. Ama iyi niyet bile bazen bazı sınır ihlallerine sebep olabilir.
Birçok çift terapiye “eşim ailesinden kopamıyor” ya da “kayınvalidem her şeye karışıyor” şikâyetiyle gelir. Aslında problem kişilerde değil, sınırların iç içe geçmil olmasındadır. Aile terapisi kuramcılarından Salvador Minuchin’in Yapısal Aile Terapisi yaklaşımına göre, sağlıklı bir aile sisteminde sınırlar ne çok geçirgendir (herkes birbirinin alanına girer), ne de çok katıdır (kimse kimseye yaklaşamaz).
Sağlıklı sınır, sevgiyle örülmüş mesafedir.
Peki neden bize bu kadar zor gelir “karışma” diyebilmek?
     Çünkü Türk kültüründe aile, “birlikte olma” ile “bağımlı olma”yı kolayca karıştırırız. “Ben sadece yardım etmek istedim.” cümlesinin altına saklanmış nice müdahale, nice kırgınlık vardır. Ama şunu unutmamak gerekir:
     Bir evliliği güçlü yapan şey, kimsenin karışmaması değil, eşlerin birbirine öncelik verebilmesidir. 
Sınır koymak sevgisizlik değildir. Tam aksine, “Seni seviyorum ve sen bu sınırları istemeden bile olsa geçtiğinde senden uzaklaşıyorum. Senden uzaklaşmamak için sınırlarımı korumam gerek.” diyebilmektir.
    Bir çiftin duygusal bağını koruyabilmesi için önce kendi sistemini kurması gerekir. Bu, “anne-babayla görüşmeyin” demek değildir; “eş önceliği”ni dengeli bir biçimde kabul etmek demektir.
Peki, bu sınırları nasıl koyabiliriz?
Birlikte karar verin: Eşlerden biri “annenle görüşmeyeceğiz” derse çatışma çıkar, ama “biz kendi düzenimizi kuralım seninle aile olabilmek için vakit geçirmeye ihtiyacım var” derse denge sağlanır.
Rol karışıklığına izin vermeyin: Eşinizin ailesiyle yaşadığınız sorunu eşinize değil, doğrudan ilgili kişiye uygun bir dille söyleyin veya o sorunun tekrarlamasına fırsat vermeyin. Eşinizin ailesinin yarattığı kırgınlığın sebebi eşiniz değildir.
Saygıyı koruyun: Sınır koyarken öfke değil, netlik ve sevgi rehberiniz olsun.
Birlikte cephe değil, birlikte kök olun. Çünkü evlilikte amaç kimseye karşı olmak değil, birbirine yaslanabilmektir.
Unutmayın, her ağaç kendi köklerinden beslenir ama toprağı ailesidir.
 Toprakla bağı kesmeden, ama kendi gövdesini sağlam tutarak büyüyen çiftler uzun ömürlü olur.
 Sınır koymak “bizi ayırmak” değil, bizi korumaktır.
Seda İşisağ
Uzm. Psikolojik Danışman