ÇOCUK DİLİNDEN RAMAZAN (2)

Sevgili arkadaşlar!

Oruçla aranız nasıl? Benim ki nasıl mı?

Bazen midem konser vermeye başlıyor. Gözlerimi kapatıp dinliyorum. O esnada gözümün önünden çorbalar, köfteler, kızartmalar, tatlılar geçiyor. Hepsine el sallıyor, akşama görüşürüz diyorum. Bugün yine öyle oldu. Bir sürü sevdiğim şeyler geldi aklıma. Neyse ki iftar vakti yaklaşmıştı. Doğruca mutfağa koştum, anneme yardım edeyim diye. Annemin hazırladığı her şey mis gibi kokuyordu. Sonra durup düşündüm. Annem her zaman böyle güzel yemekler yaptığı halde niye şimdiye kadar hiç fark etmemiştim bu güzel kokuları. Cevabını da yine kendim buldum sevgili arkadaşlar. Ramazan ayı nimetlerin kıymetini hatırlattı bana. Oruç tutmak sabretmeyi ve şükretmeyi öğretti.

Dedem Ramazan’ın başladığı gün bir soru sormuştu. “Ramazan senin için ne ifade ediyor?” diye. İşte şimdi en güzel ay olan Ramazan’ın ne olduğunu anlamaya başladım: İnsanlar birbirlerine karşı daha yumuşak davranıyor. “Oruçluyum, öfkelenmeyeyim” sözünü çok duyuyorum. Sonra herkes birbirine “yardıma ihtiyacı olan tanıdığın var mı?” diye soruyor. Evde pişen yemeklerden komşunun da nasibine düşüyor. Herkes birbirini ziyaret ediyor. Yani Ramazan benim için sabır demek, şükür demek, yardımlaşmak ve paylaşmak demek.

Sevgili arkadaşlar biliyor musunuz? Akşam komşularımızla birlikte yapacağız iftarımızı. Ne güzel değil mi?

Tekrar görüşmek üzere, Allaha emanet olun. 

Semiha ULU

Kur’an Kursu Öğreticisi

ASR-I SAADET’TEN

Affetmek ve Kötülüğe İyilikle Mukabele

Bir defasında Hz. Aişe, Allah Resûlü’ne başındaki miğferin kırıldığı, yüzünün kanlara bulandığı ve dişinin kırıldığı Uhud gününden daha sakıntılı bir gününün olup olmadığını sormuş, Peygamberimiz de Taif dönüşünde yaşadıklarının hayatının en ıstıraplı ve unutulmaz anları olduğunu söylemişti. Taifliler, kendilerini İslam’a davet için gittiğinde Allah Resûlü ile alay etmiş ve ona hakarette bulunmuşlar, hatta geçip gideceği yolun iki yanına oturarak attıkları taşlarla onu yaralamışlardı. Ellerinden kurtulduğu zaman mübarek ayaklarından kanlar akıyordu. Bir ağacın dibinde biraz dinlendikten sonra ellerini göğe kaldırarak halini Yüce Allah'a arz etti. Bu sırada gökte bir bulutun içinde Cebrail’i gördü. Cebrail (a.s.), Allah’ın onun duasını işittiğini, onlar hakkında ne dilerse yapması için dağlar meleğini gönderdiğini söyledi. Dağlar meleği ise Hz. Peygamber'e selam verdikten sonra Ebu Kubeys ve Kuaykıân adlı iki büyük dağı zalimlerin başına geçirebileceğini bildirdi. Buna karşılık Hz. Peygamber (s.a.s.), "Hayır. Bilakis ben Allah’ın onların soyundan sadece kendisine kulluk edecek bir nesil çıkarmasını ümit ederim." dedi. Kavmi tarafından benzer zulümlere maruz kalan fakat yine de, "Allah'ım! Kavmimi bağışla, çünkü onlar bilmiyorlar." diyen önceki bir peygamber gibi, Resul-i Ekrem de Taifliler için Allah'tan af dilemişti. O gün Resûl-i Ekrem'in onları bağışlaması on iki yıl gibi kısa bir süre içinde meyvesini verecek, Taifliler Medine'ye bir heyet gönderip kendi istekleriyle İslam dinini kabul ettiklerini bildireceklerdi. (Buhari, Megazi, 24)

HER GÜNE BİR KİTAP