Ümitsiz Yaşam Olur Mu?

Hayat bir faaliyet ve harekettir. İnsan; şevk, arzu, istek ve ruhundan gelen bir coşku ile bu faaliyet ve hareketin içerisinde bulunabilir. Ümitsizlik duygusu ise insanı yerinde durduran, her türlü faaliyet ve hareketten men eden, çaresizlik hissiyatı veren şiddetli ve korkunç bir düşmandır. İnsanın yaşama sevincini, hayat heyecanını ve manevi kuvvetini kırar. İnsanı dünyaya gelişine pişman etmeye çalışır.  Her şeyi gereksiz ve anlamsız gördürür. Onun için yeisten ümide çıkmak yollarını bulmak gerektir. Bu yolları sizler için maddeler haline sıralamak istiyorum.
1.    Etrafınızda sürekli olumsuz konuşan insan sayısını olabildiğince azaltın. Müspet ve olumlu düşüncelere sahip olanlarla daha çok iletişim kurun.
2.    Sadece insanlarla değil doğadaki diğer yaratılmış canlılarla da muhatap olun. Bir çiçek veya yaprakla tanışın. Onunda bir canlı olarak hangi zorluklara rağmen ayakta kalabildiğini ve her zaman halinden memnun oluşunu ve nasıl mutlu olabildiğini anlamaya çalışın.
3.    Gece ve gündüzü, bugün ve yarını, kış ve yazı yani kısacası kâinattaki değişimin sürekliliğini gözlemleyin. Demek ki bize ümitsizlik veren düşünceler ve vaziyetler kalıcı olamazlar. Her kıştan sonra bir bahar, her geceden sonra bir sabah olduğu gibi o ümitsizliklerde yerinde kalamazlar.
4.    Sürekli itiraz, memnuniyetsizlik, hoşnutsuzluk vaziyetleri ümitsizlik duygusunun kalpte yerleşme sebeplerindendir. O artık bizimle yaşamaya başlar. Bu nedenle kabul edebilme, razı olabilme, memnun olabilme duygularını da çalıştırmamız gerekir. Sürekli eksik olanı gören aldanır. 
5.    Bir önemli kaidedir ki bir şey bütün olarak elde edilmezse tamamen de terk edilmez. Yani elde edebildiğiniz kadar size yeterlidir. Onun için hayattan her şeyi mükemmel istememek gerektir. Hep mükemmeli istemek ve sonunda ona sahip olamamak ümitsizliğe sebep olmaktadır.
6.    Unutmayalım ki ümitsiz yaşam olmaz. Ümitsizlik hem şahsi hem de toplumsal gelişimin önünde en büyük engeldir.