ASABİLİK

Toplumsal asabilik düzeyimiz gün geçtikçe yukarıya çıkıyor. Gergin, kızgın ve yoğun stres sebebiyle dışarıya karşı sürekli öfkeli bir vaziyetteyiz.  Risale-i Nur eserlerinde ifade edildiği gibi asabilik müthiş bir maraz yani hastalıktır.  Her şeyi haddinden geçirmekle aksülâmel yaptırır. Asabilik tahribata sebep olur. Önce kendi ruhumuzun ve duygularımızın tahribatıdır. Sonra karşısında olan ne varsa onları tahrip etmeye devam eder. Tahrip kolaydır ve zayıf insanlar tahripkâr olur. Zayıf adam iktidarını göstermek için tahrip taraftarı olur. Müspet yerine menfice hareket eder. İşte asabi insan kendi zayıflığını örtmek için daha da asabileşir. Tahrip ettikçe güçlendiği zanneder. Bu nedenle tahrip etmekten hiç geri durmaz.  Asabi insanlar bu asabiliğinin farkında varıp büyük zararlarını görmez ise tahrip etme meyli kendisinde bir alışkanlık haline gelmeye başlar. Hatta basit bir alışkanlıktan öte kendisine yerleşen bir özellik vaziyetine dönüşür. Onun için bir hastalık olan asabiliğin tedavisi lazımdır. Bozmak, dağıtmak, parçalamak gibi duyguların yerine onarmak, düzeltmek ve tamir etmek gibi duyguların baskın hâle getirilmesine çalışmak gerektir. Nasıl ki vücudumuzun bir uzvu zarar gördüğünde yaratılış gereği en yakın zerreler sessiz sedasız orayı tamir ediyor ise insanda kendisinde yaralar açan bazı menfi hissiyatlarını giderebilir. Vücudumuzdaki bu iyileşme sabırla, sakinlikle ve zamanla oluyorsa aynı şekilde duygularımızıda azim ve sabırla iyileştirilebiliriz. Her şeyden önce en önemli husus hastalığın farkında olmaktır.