Dünyamızın nüfusu çok hızlı bir oranda artış göstermektedir. İnsanlığın nüfus artış oranında üretim artışı sağlayamamasi sebebiyle ve kıt kaynakların dengeli bir şekilde üretime yonlendirilememesi beraberinde dünyanın dengesini alt üst etmektedir.Bireyler acımasız bir rekabet icerisinde ihtiyaçlarını karsilayabilme adına kendilerine ve yakınlarına yeterli oranda zaman ayiramamaktadir
Bireyler geçimlerini sağlamada zorlanmalarınin yaninda ihtiyaçlarının günün şartları sebebi ile değişmesi tamamen kendi içine dönük bireysel yaşam şeklini benimsemelerine neden olmuştur Toplumsal yaşam biçimi yerini bireysel yaşam şekline devretmiştir.Artik yaşlı genç çocuk birbirleri ile sohbet etmeyi tamamen unutmuştur Çalışma sürecinden arta kalan zamanını ya televizyon başında yada küçük bir bilgisayar haline dönüşmüş cep telefonlarıyla geçirmektedir
O bizim cocuklugumuzdaki içten gelen mutlu kahkahaların yerini depresif ve gergin bir ruh hali sergileyen insanların birbirini anlayamayan bencil bir yaşam biciminin içerisinde boğuşan mutsuz bireyler topluluğunu oluşturmuştur O canim sıcacık aile sıcaklığı kaybolmuş can cana baş başa savaşan birbirini karşılıksız sevemeyen her davranışının altinsa çıkar arayan.hasta ruhlu insanlar ortaya çıkmıştır
O Canim sıcacık aile sıcaklığı içerisinde bir birini seven ve birbirine saygı gösteren aile bireyleri mutluluklarını sevinçlerini paylaştıkları üzüntü ve yaslarını birbiriyle dertleserek cozdukleri o aile sıcaklığını çok özlüyorum.O birbirini içini dışını çok iyi bilen bir dilim ekmeğini birbiri ile paylaşan sokakta gece yarilarina kadar oynayan o çocukların mutlu kahkahalarini özlüyorum.
Hayatını mutavazi bir şekilde sürdüren fakir ile zengin ailelerin yaşam sekillerinin aynı olduğu ve komşusu açken kendisi tok yatan bizden değildir dústurunu kendisine ilke edinmiş evindeki biten tuzunu komsusundan ödünç olarak çok rahatlıkla isteyebilen o insanları gerçekten çok özlüyorum
Yine kapıların kilitlenmedigi insanların komşusuna her yönden güvendiği o canim insanlar neredeler şimdi..
Yaşam döngüsü içerisinde kendimizi o kadar kaptirmisiz ki birbirimizden haberimiz yok Yanibasimizda acı içerisinde mutsuz bir şekilde kivranan aile bireylerimizi bile görmekten aciz duruma düşmüşüz Var sa yok sa kendimiz.Diger insanların ne düşündüğü nasıl yaşadığının hiç önemi yok.
Artık bu bencillikten bir an önce kurtulmaliyiz Geçmişte büyük imparatorluklar kurmuş gittiği yere barış güven huzur götüren İslami düşünceyi doğru anlamış hayatını doğru kurgulayan mutlu insanların yaşadığı o canim güzel günleri yaşamış milletimiz artık kendi kültürüne dönmeli bilim teknoloji ve yeniliklerde gelişmiş ülkelerin bu yönlerini örnek almalıdır
Mutlu ve sağlıklı kalın canim dostlarim.
