ÇOCUKLARIN TATLI DÜNYASI

          Yaz tatilinin sonlarına doğru sıcak bir yaz günü kuşluk vakti kahvaltı sonrasında küçük afacanlara kitap, dergi okumaları ya da etkinlik yapmalarını önermiştim. Sosyal faaliyet yapmayı tercih etmiş olmalılar ki planladıkları sürpriz etkinlikte bizimde bulunmamızı istediler. Yapacakları etkinliği desteklemek adına severek kabul ettik. Hazırlıklar başladı. Nasıl bir çalışma yapacaklarını sır gibi gizli tutarak gerekli olan eşyaları, malzemeleri temin ediyorlardı. Odalarına taşıdıkları malzemelere bakılırsa bir tiyatro oyunu olmalıydı.
         Ela, Elisa ilkokula giden iki kardeşler, her konuda iyi anlaşıyorlar. Okuldaki bir müsamereye hazırlanır gibi bir telaş, bir hazırlık sormayın gitsin… odalarını itina ile düzenliyorlar, kıyafetler, kostümler, kullanılacak eşyalar ve yapılacak hareketleri, doğaçlama konuşmaları birbirlerine fısırtı ile söyleyip prova ediyorlardı. Onlar, yapacakları oyunu söylemeseler de okul yıllarında biraz sahne tozu yuttuğumu belli etmeden, yabancıymış gibi merak ve heyecanla gösterilerine odaklanmıştık…
       Bu kadar uzun suren hazırlıklar, özenle yerli yerince konan eşyalar, kıyafetlerle esaslı bir oyun sahneye koyacaklarına kanaatim gelmişti. Basit bir gösteri yapsalar da ön hazırlık, konuşma, diksiyon ve yapılacak hareketler konusunda bilen birinden destek almadan uygulamaya koymaya çalışmaları hoşuma gidiyor, medeni cesaretleri bir dede olarak beni gururlandırıyordu.  
        Sonra bana geldiler, oyuna dahil edeceklerini söylediler. “Biz çağırınca odaya namaz kıyafetlerini giymiş olarak geleceksin. Biz ne dersek onu yapacaksın.” Oyunlarına dini motif katmaları da hoşuma gitti. Sevinçle kabul ettim. Anneannesine de oyunu baştan sona telefon kamerası ile çekmek görevini verdiler. Hadi bakalım inşallah bu afacan kızlar, bakalım hangi marifetlerini, yeteneklerini ortaya koyacaklar, diye düşündüm.
       İçerde sesler gelmeye başladığına göre oyun başlamış olmalı. Kulak misafiri oldum bir taraftan doğaçlama yaptıkları konuşmalarını dinliyorum, bir taraftan da beni içeride nasıl bir rol beklediğini tahmin etmeye çalışıyordum. Anladığım kadarıyla Elisa, Hanımefendi rolünde, malikanenin sahibi, çocuklu bir iş kadını. Ela, evdeki çocuğa bakan ve ev işlerini gören hizmetli kadın olarak rol üslenmişler. Ela, unutkan, sakar ve saf bir hizmetli rolüyle olarak oyun başladı.
      Evin Hanımı, Hizmetli Kadına yapacağı işleri, talimatları üst perdeden tek tek sıralamaya başladı. Çocuğa iyi bak, acıktığı zaman mamasını ver. Yerleri fırçala, temizle, tozlarını viladala. Akşama imam bayıldı yap yemeğin yağını katmayı unutma! Duyabildiğim kadar emir üstüne emirler verdi. İki de bir sakın unutma! Diye emir tekrarı yapıyordu. Hizmetli Kadın, emredersiniz efendim, her şeyi eksiksiz yaparım. Siz güle güle gidin. Gözünüz arkanızda kalmasın…
     Hanımefendi malikaneden ayrılmıştı. İçeride Hizmetli Kadın, iş görmeye çalışırken durmadan emir tekrarı yapıyordu. “Hım… ne yapacaktım? Yemeği viladalayacaktım! Yerleri temizleyip yağını katacaktım!.. Hemen başlayayım.” İçeride kısa bir sessizliğin ardından Anneannenin yüksek perdeden bir çığlığı duyuldu! Durmadan “Naha Ela, ne diyeyim sana?” deyip duruyordu. Sonra filim koptu, tiyatro bitti.
    Merakla içeri girip kamera kaydına baktım. Hizmetli rolündeki Ela, her şeyi ters anlayıp yaparken yerleri yağlayacaktım diye yağ şişesini halının üzerinde yalandan gezdirecekmiş. Ancak kapağı açık kalan şişeden yağlar halının üzerine aktığını kameradan görünce Anneanne feveranı basmış!... Manzarayı görünce ben gülmekten yerlere yattım!.. Ela’nın telaşı, Anneannenin öfkesi bir anlık şaşkınlıktan sonra benim halimi görenler; Ela, Elisa ve Anneanne herkes kahkaha krizine tutuldular. Gülerek rahatladılar. Sürpriz bekliyordum ancak bu kadar etkili, komik ve neşeli biteceğini kimse tahmin etmiyordu.
    Ela’ya rolümü sordum? Dede, akşama imam bayıldı yemeği yapacaktım ya, Hanımefendi gelmesine yakın seni bayıltacaktım! Böylece imam bayıldı olacaktın, dedi. Kızım ben zaten gülmekten yerlere yattım. Amaç bayılmaksa ben zaten keyiften bayıldım, dedim…