Birinci Şart-I Adalet

Hâkim ve mahkemenin tarafgirlik şâibesinden müberrâ(arınmış) ve gayet bîtarafane(tarafsız) bakması adaletin birinci şartıdır. Bu şartı yerine getirmeden diğer aşamalara geçilemez. Yani adalet merciinin herkesin kabul edeceği ve herkesin tatmin olacağı şekilde tam bir tarafsızlığa sahip olması lazımdır. Yoksa tarafgirlik, yandaşlık veya kayırmacılık şüpheleri adalet arayışını ilk baştan sarsacaktır. İşte, adaletin emaresi budur. Adalet var diyebilmek için tarafgirliği yok etmek gerektir. Adaletin temini tarafgirlik anlayışının tasfiyesi ile mümkündür. Adalet ancak tarafsızlık üzerinde yürür ve maksadı olan hakiki adalet hedefine böyle ulaşabilir. Tarafgirlik üzerinde yürümek ise adaleti ve hakkı takip etmemek demektir. Kısacası adaletle iş görmek için tarafgirlikle iş görmeyi bırakmak gerekmektedir. Çünkü hakiki adalet böyle bir vaziyeti reddetmektedir. Bununla birlikte herhangi bir hüküm tahakkuk etmeden toplum nezdinde kişilerin aleyhinde bir his uyandırmak adaletin mahiyetine zıt bir vaziyettir ve yanlıştır. Masumiyet karinesini dikkate almadan yapılan suçlamalarla suçluluk algısı oluşturmak ve sürekli olarak bu algıyı yaygınlaştıracak girişimlerde bulunmak doğru değildir.  Risale-i Nur eserlerinde ifade edildiği gibi müsavatsız adalet, adalet sayılmaz. Yani eşit davranmayan, eşit yaklaşmayan ve eşit haklar tanımayan adalete, adalet denilmez.