NEME LAZIM

Bir toplumda “neme lazım” anlayışı ile ifade edilen bir boş vermişlik, tükenmişlik ve ümitsizlik hâli hâkim oluyorsa o toplum için büyük sıkıntıların başlangıcı demektir. “Nasıl olsa bir şey olmaz, sen yapsan ne olacak? Bunu yapacak bir sen mi kaldın? Herkes eğriyken sen mi doğru olacaksın? Boş ver suya sabuna dokunma, sende herkes gibi ol.” Bu tarz düşünceler maalesef toplumsal bir çöküşü hazırlar. Neme lazım düşüncesi başkasına sirayet etme özelliği olan bulaşıcı bir hastalıktır. Bize düşen sorumluluklarımızı yerine getirmeden sürekli başkasından bir şeyler beklemekte doğru değildir. Öncelikle kendi vazifelerimizi yerine getiriyor olmamız başkasından da bir şeyler bekleme hakkımızı ortaya çıkarır. Başkasının lakaytlığı ve gevşekliğini kendi tembelliğimize bir özür teşkil ediyor zannetmemeliyiz. Benden uzak olsun da ne olursa olsun anlayışının sonu kaçtığımız şeyin bizim kapımızı da çalmasıdır. Bir insan hastalanmadan şifayı, açlık ve susuzluğu yaşamadan ekmek ve suyun kıymetini, mahpus olmadan hürriyetin anlamını tam kavrayamaz. Onun için kendimizi başkasının yerine koymak, onun yaşadıklarını hissetmeye çalışmak, duygu ve hissiyatlarına ortak olmak bizi “neme lazım” düşüncesinden önemli ölçüde kurtaracaktır. “Herkes biz gibi, biz herkes gibiyiz” anlayışı çok büyük bir yanılsama, yanılma ve yanıltma cümlesidir. Herkes kendi olursa ancak o zaman “herkes” kelimesinin bir kıymeti vardır. Herkes benzer ve aynı olursa zaten “herkes” olmanın bir anlamı kalmaz. Risale-i Nur eserlerinde ifade edildiği gibi  “neme lazım” düşüncesi istibdadın bir yadigârıdır. İstibdat düşüncesinin bir fikriyatı ve eseridir. Korkak, aşağı, acizlerin özelliği ve bahaneleridir. Her türlü gelişmenin ve ilerlemenin önündeki en önemli engellerden birisidir. Kim ne derse desin siz “neme lazım, başkası düşünsün” demeyin. İnan sonunda pişman olmazsınız.