Günümüzün insanı Asr-ı Saadet döneminde yaşayanlardan bi haber bir durumda (birileri hariç) yaşamaya çalışıyorlar. Kur’an ve Sünnetten o kadar uzaklaşmışlar ki, bir an olsun yakınlaşmaya çalışmamaktadırlar. (Birileri hariç)
Haram ile helal kol kola girmiş gelip gidivermede.
“Haram-helal ver Allah’ım, çoluk çocuk yer Allah’ım.” Sözü bir atasözüymüş gibi çocuklara söylenmiş bir durumda.
Hiç şüphesiz ki anne ve babalar çocukları 4 yaş 4 ay 10 gün olunca onlara Kur’an öğretmekle mükellef olduklarını biliyorlar mı acaba sorun bakalım.
Toplumumuzun bir an önce düzelebilmesi için anne ve babalar çocuklarını daha küçük yaşlarda milli ve manevi bilgilerle yetiştirmeye çaba ve gayret göstermelidirler. Peygamber Efendimizin hayatını, sünneti seniyyelerini iyi bilmelidirler.
Konu ile ilgili şiirimi aşağıya alıyorum. Gelip defalarca okuyalım, çocuklarımıza okutalım ne olursunuz!...
-PEYGAMBER EFENDİMİZE İTHAF-
Ebedi saadet isteyen senin adını anar,
Adını anana şüphesiz, seninle gelir bahar.
Ok saplanmış dillerimize, durmaksızın kanıyor,
Adını anmayan yürekler, alev almış yanıyor.
Gönüllerimiz üşüyor, ne olursun sar bizi,
Her bir sünnetinde gizlidir doğrunun özü.
Bataklığa saplamışken şeref verdin, şan verdin,
Hakkı hukuku bilmezken yaşayacak kan verdin.
İlettiğin Kur’an daim rehber oldu bizlere,
Sünnetine uymayanlar hep vuruyor dizlere.
Bıraktığın miraslara sahip olamadık biz,
Öğrenip de unuttuk inan kalmadı bizde iz.
Gül demetlerini dereceğimiz mutlu bir bağsın,
Şu hayata bağlanmada tutunulacak bir dalsın.
Bıraktığın bağlar var da yiyemedim üzümü,
Her ne kadar verdimse tutamadım ben sözümü.
Mahvolurken, karanlıkta ışık oldun, ay oldun,
Anarken seni, manevi soframıza çay oldun.
Ektiğimiz hasadı biçmede orak oldun bize hep,
Ne kadar salâvat getirsek, inan azdır size hep.
Ömrümüz geçmede, kalmış baktık ki sayılı aylar,
Biliyoruz şefaat edersen kurtulacak canlar.
Gaflete daldık, sardı dert zinciri dizi dizi,
Sünnetine sarıldık, ne olur gel de sar bizi.
Gözümüzün akça nuru, sürurusun gönlümüzün,
Şaşıp kaldık dümdüz yolda rehberi ol öncümüzün.
Adını andıkça şüphesiz kalbimizi huzur sarıyor,
Yarı ölüm olan uykuda, her an gönül seni anıyor.
Hayat yolunda sendeleriz ha bire yürürüz densiz,
Bizlere şefaat etmezsen, acep ne ederiz sensiz?
Güller ektin esiyor küfür küfür gönlümüze,
Salâvat getirdik de, birden geldik kendimize.
Şefaat eyle ne olur bakma bizim taframıza,
Açlığımız manevi, aş olur musun soframıza.
Korkmaz seni sevdi hep, Sen de kıldı bil ki karar,
Meçhule giden yolda bütün gözler Sen’i arar.
Yorumlar
Kalan Karakter: