Çocuğumda kesin 2 yaş sendromu var!
2,5 yaşına geldi yemeğini kendi yiyemiyor.
Kardeşi doğduktan sonra tekrar biberon kullanmaya başladı!
3 yaşına geldi hala bezine yapıyor.
2 haftadır her gece kâbus gördüm diyerek yanıma yatmak istiyor.
Kreşte küfür öğrendi ne yapmam gerekiyor?
Anne ve babalar işiniz ne kadar zor değil mi? Bu cümlelerin hepsi size tanıdık şeyler biliyorum. Çünkü bunlar sizlerden duyduğum şeyler. Çocuk sahibi olmak, çocuk yetiştirmek çok kaygılı bir iş değil mi? Daha doğduğu andan itibaren kafanızda sorular oluşmaya başlıyor. Acaba sağlıklı mı? Emecek mi? Biraz büyüdüğünde sütten ne zaman kesilecek? Ne zaman konuşacak? Ne zaman yürüyecek? Bezini ne zaman bırakacak? Ne zaman gece mamasını bırakacak? Renkleri ne zaman öğrenecek? Sayı saymayı ne zaman öğrenecek? Bu sorular o kadar çok ki… Hayatta var olduğunuz sürece kafanızda bir yerlerde evladınızla ilgili sorular olacak. Peki bu sorular bir kenara kendinize ne kadar vakit ayırabiliyorsunuz? Böyle bir şey mümkün mü demeyin çünkü mümkün. 10 dakika da olsa bir kahve keyfi yapamıyorsanız veya kendinize bugün çok bunaldım 10 dakika dışarı çıkıp bir hava alayım diyemiyorsanız ne kendinizi ne de çocuğunuzu mutlu edebilirsiniz. Bu küçük fırsatları kendinize sağlayabilmek için tabi ki öncelikle eşlerin birbirini desteklemesi çok önemli. Eğer mutlu bir çocuk yetiştirmek istiyorsanız öncelikle eşler olarak birbirinizi mutlu edin, birbirinize 10 dakika da olsa bir “oh” çekebileceği zaman yaratın. Mutlu ebeveynlerin çocukları da mutlu olacaktır.