SOSYAL MEDYA ÇOCUKLARIYIZ

Değerli okurlar, bu hafta sizlere hepimizi etkileyen ortak bir sıkıntıdan bahsetmek istiyorum. Ancak baştan anlaşalım doğru bir konu ve yazı muhakemesi yapabilmemiz için iğne çuvaldız meselesinin kabulünde olmalıyız. Zira hepimiz belli oranlarda sosyal medya bağımlısı ya da en hafifinden kullanıcısıyız.
Aslında doğru soru çocuklarımızın sosyal medya kullanım alışkanlıklarını nasıl etkiliyoruz. İşte tam da bu noktada iğneyi kendimize batırarak çuvaldızın hedefini tayin etmeliyiz. Önce biz yetişkinlere bir bakalım.
Merak etmeyiniz öyle iş bilir beylik laflarla uzman görüşleriyle bezenmiş ifadelerle ahkâm kesmeyeceğim. Daha çok dertleşme satırları olacak okuduklarınız.
 Neredeyse hepimiz gün içinde yaşadığımız anları ( sosyal ortam, eğlence, organizasyon, başarı, hüzün, anlık duygu, tespit, eleştiri vb.) sosyal medya uygulamalarında durum, hikâye ya da doğrudan paylaşım olarak yayınlıyoruz. Buraya kadar her şey kabul edilebilir ölçüde itirazım yok fakat sorun bu an’dan sonra başlıyor. Öyle ki belki 2-3 dakika arayla yaptığımız paylaşımların görüntülenme veya yorum sayısını kontrol etmekten o an’ın kendi içinde tekrar edilemez güzelliklerini kaçırıyoruz. Dahası bir de takip ettiğimiz ünlü, tanıdık, eş, dost, akrabanın paylaşımları derken belki saatlerimizi ayırıyoruz sosyal medyaya. İşte burada dürüst olabilmeliyiz. Arkadaşlarımız, eşimiz bizlere seslendiğinde:
 “Heh! Efendim, duymadım, bir daha söyler misin, ne demiştin?” gibilerinden cümleleri kaçımız hiç kullanmadı? 
Hadi yetişkinler dünyasında taraflar kendi içinde ortak bir uzlaşı oluşturur sayalım çünkü bir süre sonra roller ve replikler değişiyor nihayetinde. Hatta koca koca insanlar olarak bizler çocuklaşıyoruz sosyal medya mecrasında. Sevimli görünmek adına şekilden şekle giren eciş bücüş yüz ifadeleri, altına hangi Türkçe olduğu anlaşılamayan panpişli, kankişli, kocişli, absürt ifadelerle yetişkin dünyasının sosyal medya çocukları değimliyiz bizler?  Kendi anne ve babalarımızla sosyal medya platformlarında arkadaş mıyız? Tabi evet. 60-70 yaşındaki insanları bile özendirebilmişiz kendimize!
Peki ya çocuklarımızın dünyasında, onlara sıra geldiğinde… O zaman hepimiz sosyal medya uzmanı, zararlı kullanım bilirkişisi oluvermiyor muyuz?
Onun yaşı ve duygu durumuna göre ilk olan her hangi bir anını, zamanını kafamız bilgisayarın, telefonun ekranına gömülüyken atlamış olabilir miyiz mesela? Belki atılan ilk adım, belki yapılan ilk resim, belki ilk sesleniş ya da kâğıttan bir uçak, akla gelebilecek her şey yani kısaca. Kitleleri buluşturabilme gücüne muktedir sosyal medya işte en yakınımızla, çocuğumuzla aramıza ördü duvarı. O minik kalplerin dünyasında hissedilen muhtemel bir ilgisizliğin gelişim çağları boyunca bizlere nasıl dönüp yansıyacağını düşünüyoruz ki? Ağlarken eline tutuşturuluverilen cep telefonu, tablet kendiliğinden mi girdi onların hayatına! Büyüdüğünde anneler-babalar gününü de basit bir paylaşımla kutladığında neden üzüleceksin ki, sen çocuğunu telefon, tablette avuttun o halde telefon, tabletten yapılan basit bir paylaşımla avunacaksın…
Şimdi iğne de çuvaldız da sahibini bulduysa gelelim daha ciddi bir korkuya. Evet, korkmalıyız dostlar! Bir yönüyle müsebbibi olduğumuz sosyal medya artık zamansal bir bağımlılıktan ziyade hayati tehlikeler içeren endişeli bir boyuta çıktı. Daha bazı bilgisayar oyunlarının çocuklarımızı ölüme sürükleyebildiği gerçeğini sindirememişken birkaç gün önce haberlere yanıysan yönüyle sosyal medya ne kadar da mantıktan uzaklaşıp çığırından çıkmaya müsait bir âlemdir dedirtti.  
Anketle İntihar
Malezya’da 16 yaşında genç bir kız Instagram hesabından bir anket paylaştı ve takipçilerine “Gerçekten önemli! Bana ölüm ya da yaşamı seçme konusunda yardım edin” diye seslendi.
Sonuç; katılımcılar %69 oranla “ölüm” dedi…
E peki ne yapmalı; anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az!!!