ANNE

Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi, çünkü ben annemi gülerken de gördüm, ağlarken de. demiş bilge.
“Cennet Annelerin ayakları altındadır.” Diyor peygamber efendimiz. Bir gün Ashapdan biri gelir ve peygamber efendimize sorar? Ya Muhammet bir iyilik yapmak istiyorum kime yapayım dediğinde,Peygamber efendimiz Annene der. Ondan sonra kime iyilik yapayım diye sorduğunda yine Annene der. Sonra dediğinde yine Annene,dördüncü defa tekrarlayınca Babana der.
Bu dünyanın en yaşanılası, en muhteşem lütuflarından birinin adıdır ANNELİK. anneler aldıkları tüm övgüleri, fazlasıyla hak ederler. Bir kadını süsü ve makyajı değil, anneliği güzelleştirir.
Çünkü çocuklar anneleriyle kurdukları güvenli ilişkilerle kendilerine ve çevrelerine güvenmeyi ya da kurulan yetersiz temaslarla kendilerine ve çevrelerine güvenmemeyi öğrenirler.
ANNE çocuğunun ilk öğretmeni ilk eğitmeni ilk aşkıdır.
Bir çocuk için Anne her yerde… Bir gül kokusunda, bir kaplanın gözlerinde, bir kitabın sayfalarında, yediğimiz yemekte, gün batımının pırıldayan cevherinde, dolunayın kristal ışığında, gün doğumunun tüllerindedir.
Velhasıl,
Yaşı ne olursa,olsun bir insan için Annesi ölünce erken gitmiştir. Annemi seksen üç yaşında kaybettim. Kaybeden bir müflisin içindeki eziklik,özlem ve çaresizlik içinde bu dizeler düştü kalemimden.
Sağılarımla.

ANNE
Sedasızca gittin canımın canı
Firağında yalan dünya boş ANNE.
Ecele  yumulan gözlerin sonu
Değilmiki iki damla yaş ANNE.

Alıştı gözlerim uyku tutmuyor
Yorganımı şimdi kimse örtmüyor
Gül cemalin göz ucumdan gitmiyor
Bil sineme basıyorum taş ANNE

Evladına kol kanattın ser’idin
İlk aşkıydın bulunmayan yar’idin
Kanser vurdu sinsi sinsi eridin
Yazım gitti yaşıyorum kış ANNE

Gittinde böğrümde nüksetti sızım
Kimse senin gibi demiyor kuzum
Evelden yetimdim şimdi öksüzüm
Bulamuyom sığınacak döş ANNE.

Terkedip yavrunu koysanda derde
Güle güle Anne rahat et orda
Gazi’nin duası gittiğin yerde
Meleklerle cennetine koş ANNE