Geçen haftaki yazımızda aile içi eşler arası diyalog üzerinde durmuştuk. Bu hafta ise ailenin diğer bireyleri üzerinde durmaya çalışacağız.
ANA-BABANIN ÇOCUKLARINA KARŞI TUTUMU;
Çocuklar Allah’ın ana-babaya emanetidir. Bu itibarla sevgi dilini kullanmaları son derece önemlidir. Lokman as ve İbrahim as kullandığı dil bizler için önemli bir işarettir. Ebeveyn çocukları ile iletişime açık olmalı, zor konuları çocukları ile edep dairesinde konuşabilmelidir.
- Ahlaki değerleri çocuk öncelikle ana-babadan duymalı. Özellikle “Mahremiyet” kavramı önemlidir. Utanma ve kişiyi mahcup olmaya götürecek yollar öğretilmelidir.
- Tasarruflu olması, eşyasına sahip çıkması, kazancın helalinden olması gerekliliğini öğretmeli.
- Aile, akraba, dostlar ve komşular gibi kavramları yaşayarak anne-baba çocuklarına öğretmelidir. Baba dostu, aile dostu kavramlarının hayatta ki karşılığı öğretilmeli.
- Çocuklar yanlış yapsa bile dilimize sahip çıkalım. Lokman suresindeki evlada hitap, Çocuklarımız ile konuşma dilini nasıl kullanmamız gerektiğini öğretiyor bize. Nuh as ve oğlu konuşmaları yine bizim için temel örneklerimizdir. Yani sabırlı olalım, sonuna kadar iyilikle muamele ve mücadeleye devam edelim.
- Başarı konusunda arkadaşlarıyla asla kıyas etmeyelim.
- Onlar bizim emanetimiz, emanetimizi emin bir şekilde muhafaza edelim.
- Onlarla övünürken ya da yerindiğimiz vakitlerde konuşma diline dikkat edelim. Anne ve babalar evlatlarına bedduadan mutlaka sakınmalıdırlar. Zira onların duaları makbul olan dualardandır. Evlatları için haklarında hayırlı dualar yapmalıdırlar.
- Anne ve babalara en büyük tavsiyem: Siz ölünce, çocuğunuz sizi, dilinizdeki dualarla ansın. Burada özellikle dua etmenin, onu özel bir ibadet gibi algılamak olduğunu da belirtmeliyiz. Okula giden çocuğuna: ‘Allah muvaffak etsin. Allah zihin açıklığı versin.” İşe giderken “Allah helalinden bol kazançlar versin.” Vb. dualar son derece önemlidir. Çocuklarımız bizden hususi saatlerin ayrıldığı duaları almaları gerekmektedir. Anne de baba da çocuklara mahsusu hususi dualar etmelidirler.
ÇOCUKLARIN ANA-BABAYA KARŞI TUTUMU;
Gençler, anne- baba bizi cennete götüren iki emanettir. Onlara “ öf “ bile demeyin diye öğretti kerim kitabımız Kur’an. İsmail as babasına seslenirken “Ey babacığım “diyordu. Bizde iki aziz insana seslenirken bu hitabı esas alalım. Anne baba yanlış bile yapsa, onları kırmaya hakkımız yok (Lokman suresi, 31/15).
İsra Suresinde: “Onlara merhamet ederek tevazu kanadını indir ve de ki: “Rabbim! Tıpkı beni küçükken koruyup yetiştirdikleri gibi sen de onlara acı.” Ayeti Çocukların da ebeveyne dua etmesi gerektiği hakikatini ortaya koyar.
Anne ve baba Canab- ı Hakkın lütuflarıdır, onların duasını hayatta iken almak çok önemlidir. Anne ve babanız hayattaysa, sarılın onlara, öpün onları (tıpkı çocukken size sarılıp öptükleri gibi.) Onları çok sevdiğinizi söylemeyi ihmal etmeyin.
Gelecek hafta ki yazımızda, dede ve nine bireylerinin aileye, özellikle de çocuğa etkilerini yazmaya çalışacağım.
