Bey Çeşmesinden Su içenler
Çocukluğumuzda, evlerde su bağlantısı yoktu.Mahalle çeşmeleri olurdu.Her aile suyunu evine testi , güğüm denilen su kaplarıyla taşır. Evinde küp, küpecik'e döker. Su taslarıyla alır kullanırdı. Banyo odası diye bir yer de yoktu.Aile büyükleri yüklük denen bir bölümde yıkanır veya boy abdesti alırdı.Genel vücut temizliği Hamamlarda yapılırdı.Çocuklar beş yaşına kadar anneleriyle kadınlar hamamına giderdi. kese yapan (Natır)) kadınlar vardı. Kese sabun yapmayı genç kızlar öğrenir. İşi yüklenirdi.
Sokak çeşmelerinin arkalarında depoları bulunurdu.Fazla gelen su oluk denilen taş kanalla dışa akardı.Burmalı ,Taş Pınar, olucak Bedrik meşhur,yunak ve içme çeşmeleriydi., şehrin ileri gelenleri tarafından yaptırılan, özenli olan çeşmelere Bey çeşmesi denirdi. Ayrı bir kanaldan bir pınara veya kadınana suyuna bağlı pırıl pırıl olurdu.Toprak altında derin ulaşım bağlantısıyla soğuk ve içimi hoştu. bu çeşmelerin suyuna içimine hevesli isteklilere Bey çeşmesinden su içmiş diye isim takılırdı.Bu çeşmelerin suyunu içmeye doyum olmazdı.
Günümüzde Bey çeşmeleri kalmadı. Fakat deyim kullanılmaya devam ediliyor.Bey çesmesinden içenler fakir fukarayı pek düşünmez .''Ver Allah'ım ver. Bana gani gani ver
Geri kalan bulduğunu yer'' denir oldu.
Hırs tamahtan kazanılanı kim öbür tarafa götürmüş. Hak hukuk akla gelmez oldu.''Yaradan ıslah etsin'' demekten başka ne denir. Hırsın tamahın sonu yok ki.