ŞEHRE KÜSTÜM TURABİ Hz
( Ulul Emir Halil- Efendi)
Turabi’yi Afyon'a, getiren o özmüş
Yanıp’da kül olan, Kalbindeki közmüş
Turabi velimizi, insanlarımız üzmüş
Ne hikmetse Afyon'a, veli Turab küsmüş
- Fakir zengin herkesi, kucaklar sarmalar
- Acı sözlerle önden, arkadan atmalar
- Turab veliyi kalbden, kırmalar yarmalar
- Kalbi dağlar da dağlar, gönlünü yaralar
Fayda etmemiş, ondan dökülen damlalar
Kaçırmıştı şehirde, geçilen dalgalar
Turab hakkında beyler, saçmalar ağalar
Turabi kırgın ayrılır, hani utanmalar
- Uzaklaşır şehirden, şehir liden kopar
- Şehir kenarında bir, barakacık Yapar
- Barakaya bir yatak ve bir yorgan atar
- Şehre doğru Afyona, hüzünlüce bakar
Turabi yaşlı artık, moralmen’ de çökmüş
Barakasının olduğu, tarlasında ölmüş
Marul tarlasından da, Rabbına yürümüş
Yıllar sonra Tura bi, sevenlerin çokmuş...
Rabbim Rahmet eylesin Amin
Şahanoğlu-Ahmet